اشک مایعی است که با فرآیند ایجاد اشک در چشم‌ها تولیدمی‌گردد. وظایف اشک شامل تمیز کردن و شستشوی سطح چشم، ضد عفونی کردن چشم‌ها، لغزندهکردن چشم‌ها برای حرکت آسان کره چشم و پلک‌ها، جلوگیری ازخشک شدن چشم‌ها و پلک‌ها،ایجاد ارتباط میان انسان‌ها، دفع مواد تجمع یافته حاصل از فرآیند پاسخ به استرسمی‌باشد. فقدان اشک باعث ایجاد سوزش، خارش و قرمزی در چشم‌ها، احساس وجود شن در چشم‌ها، حساسیت به نور، از دست رفتن شفافیت قرنیه، ایجاد زخم در قرنیه، عفونت های مکررو شدید چشم‌ها، خشکی چشم‌ها و در نهایت منجر به نابینایی می‌گردد.

مدرسه رفتن بی فایده است چون اگه باهوش باشی معلم وقت تو رو تلف میکنه اگه خنگ باشی تو وقت معلمو.
دنبال پول دویدن بی فایده است چون اگه بهش نرسی از بقیه بدت میاد اگه بهش برسی بقیه از تو.

 عاشق شدن بیفایده است چون یا تو دل اونو میشکنی یا اون دل تورو یا دنیا دل هردوتونو.

 ازدواج کردن بی فایده است چون قبل از 30 سالگی زوده بعد از 30 سالگی دیر.
 بچه دار شدن بی فایده است چون یا خوب از آب در میاد که از دست بقیه به عذابه یا بد از آب در میاد که بقیه از دستش به عذابن.
 پیک نیک رفتن بی فایده است چون یا بد میگذره که از همون اول حرص میخوری یا خوش میگذره که موقع برگشتن غصه میخوری.

 رفاقت با دیگران بی فایده است چون یا از تو بهترن که نمیخوان دنبالشون باشی یا ازشون بهتری که نمیخوای دنبالت باشن.
 دنبال شهرت رفتن بیفایده است چون تا مشهور نشدی باید زیر پای بقیه روخالی کنی ولی وقتی شدی بقیه زیر پای تو رو خالی میکنن.
 انقلاب کردن بی فایده است چون یا شکست میخوری و دشمن اعدامت میکنه یا پیروز میشی و دوست اعدامت میکنه.

اسلام بر خلاف مذاهب دیگری که توجیه کننده ی فقر را مناسبات زندگی اجتماعی میدانند، بزرگترین آموزش یافته ی مکتبش ابوذر میگوید: “وقتی فقر وارد خانه ای میشود، دین از درب دیگر خارج میشود” و یا پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) که بنیانگذار مکتبی است که همه ما مسلمانان به آن اعتقاد راسخ داریم چه شیوا و ساده بیان فرموده است: “من لا معاش له لا معاد له” کسی که زندگی مادی ندارد زندگی معنوی هم نخواهد داشت. چون؛ شکم خالی هیچ ندارد، جامعه ای که دچار کمبود اقتصادی و مادی است مسلماً کمبود های معنوی بسیاری خواهد داشت و آنچه را که در جامعه های فقیر، آنرا اخلاق و مذهب می نامند، متاسفانه معنویت در آن جایی ندارد.
میخواهم بگویم؛ فقر همه جا سر میکشد
فقر ، گرسنگی نیست، عریانی هم نیست
فقر ، حتی گاهی زیر شمش های طلا خود را پنهان میکند

فقر ، چیزی را “نداشتن” است ؛ ولی آن چیز پول نیست ؛ طلا و غذا هم نیست

فقر ، ذهن ها را مبتلا میکند

فقر ، اعجوبه ایست که بشکه های نفت در عربستان را تا ته سر میکشد

فقر ، همان گرد و خاکی است که بر کتابهای فروش نرفته ی یک کتابفروشی می نشیند

فقر ، تیغه های برنده ماشین بازیافت است که روزنامه های برگشتی را خرد میکند

فقر ، کتیبه ی سه هزار ساله ای است که روی آن یادگاری نوشته اند

فقر ، پوست موزی است که از پنجره یک اتومبیل به خیابان انداخته میشود

فقر ، همه جا سر میکشد
 

فقر ، شب را “بی غذا” سر کردن نیست
فقر ، روز را “بی اندیشه” سر کردن است

کاش می شد

آدم گاهی به اندازه ی نیاز،بمیـــرد

بعد بلند شود

آهسته آهسته خاکهایش را بتکاند

گردهایش بماند

اگر دلش خواست،برگردد به زنـدگی.

دلش نخواست،

بخوابد تا

ابــــــــد