اشک‌های احساسی سطح منگنز بدن را کاهش می‌دهند. این مواد معدنی بروی خلق و خو تاثیر مستقیم می‌گذارد. غلظت منگنز اشک احساسی 30 برابر بیشتر از منگنز موجود در سرم خون است.

اگرچه فلسفه و کارکرد عزاداری ایام محرم و عاشورا فراتر از مسأله سلامت و مفاهیم آن است اما برخی کنش‌های انسانی و عاطفی نهفته در آن از منظر سلامت نیز قابل تحلیل و بررسی است.

یکی از مهم‌ترین فعل و انفعالات زیستی و فیزیولوژیکی که به واسطه آیین‌های این ایام در انسان افزایش می‌یابد گریستن و اشک ریختن است. مطالعات مختلف در سرتاسر جهان نشان دهنده این امر است که گریستن در سلامتی بدن نقشی کلیدی داشته و محققان گریه کردن را به عنوان یکی از شیوه‌های درمانی به افرادی که به افسردگی دچارند، توصیه می‌کنند.

بررسی‌ها نشان می‌دهد اشک‌هایی که با احساسات در ارتباطند، دارای سطوح بالایی از پروتئین، منگنز، پتاسیم و هورمون های مانند پرولاکتین هستند. منگنز یکی از مواد حیاتی بدن است که افزایش آن در بدن می‌تواند منجر به کاهش توانایی لخته شدن خون، کاهش کلسترول خون و مشکلات پوستی شود. همچنین پتاسیم بر روی سیستم‌های اعصاب و ماهیچه‌ها و فشار خون تأثیرگذار بوده و هورمون پرولاکتین نیز در ایجاد استرس نقش داشته و بر عملکرد سیستم دفاعی بدن و دیگر قسمت‌ها تأثیرگذار است و افزایش هر یک از این سه ماده در بدن می‌تواند اختلالات متفاوت و پیچیده‌ای را ایجاد کند.

به گفته محققان به این دلیل که عدم کاهش استرس در افراد می‌تواند منجر به سکته قلبی و اختلال در قسمت‌های مختلف مغزی شود، گریه کردن نقش حیاتی را برای حفظ سلامت انسان‌ها ایفا می‌کند.

متخصصان مغز واعصاب و روانپزشکان نیز می‌گویند 85 درصد زنان و 73 درصد مردان پس از گریه کردن به احساس بهتری دست پیدا می‌کنند.